انتخاب جایگاه مناسب برای استقرار ماشین های خودپرداز یکی از مباحث مهم در صنعت بانکداری الکترونیکی به حساب می آید. این مقاله با به کارگیری داده های حاصل از پیمایش مدیران شعب یکی از بانک های دولتی ایران و با استفاده از رویکرد تحلیل سلسله مراتبی، به تبیین الگوی استقرار این نوع ماشین ها می پردازد. هر چند پیشینه تحقیق حکایت از تنوع و تعدد بالای معیارهای موثر بر الگوی استقرار این نوع ماشین ها دارد، نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده آن است که مدیران هنگام اخذ تصمیم درباره محل نصب ماشین های خودپرداز، لزوما به تمام این معیارها توجه نمی کنند، ضمن آن که در میان معیارهای مورد توجه، برخی معیارها در مقایسه با برخی دیگر از اهمیت بیش تری برخوردار هستند. در این خصوص، مدیران شش معیار «تراکم جمعیت»، «شغل مشتریان»، «تحصیلات مشتریان»، «نزدیکی به چهارراه ها و میادین اصلی شهر»، «فاصله تا شعب خودی»، و «فاصله تا ماشین های خودپرداز بانک های رقیب» را به عنوان مهم ترین معیارها و سه معیار «مجاورت با ورزشگاه ها»، «آتش نشانی ها»، و «قرار گرفتن در خیابان های یک طرفه یا دوطرفه» را به عنوان کم اهمیت ترین معیارهای دخیل در فرایند اخذ تصمیمات مکانی ماشین های خودپرداز اعلام کرده اند.

روشهای گوناگونی جهت سامان دهی ترافیک در شبکه (ATM) پیشنهاد شده است که عمده ترین آنها الگوریتمهای پنجرهای و سطل چکه ای می باشند. الگوریتمهای پنجره ای در شبکه های بسته ای عملکرد بسیار خوبی دارند اما مناسب شبکه هایی با سرعت بالا مانند  (ATM)نیستند. در این مقاله گروه جدیدی از سامان دهنده های ترافیک که در هر لحظه با بررسی رفتار منبع و یا تغییر پارامترهای مختلف سامان دهنده سطل چکهای اقدام به بهبود کارآیی سامان دهنده می نمایند پیشنهاد شده اند. این گروه از سامان دهنده ها با استفاده از اتوماتای یادگیر رفتار منبع و یا بهره وری استفاده از منابع را بررسی می کنند. و سپس در جهت بهبود بهره وری عمل می نمایند. نتایج شبیه سازیها حاکی از آن است که روشهای جدید می توانند موجب کاهش درصد سلولهای دور ریخته شده و در نتیجه بهبود کارآیی استفاده از منابع شوند. این گروه از سامان دهنده ها برای منابع ترافیک انفجاری که بیان دقیقی از مشخصات ترافیکی آنها وجود ندارد و یا انواعی از منابع ترافیکی که به دست آوردن تخمینی از مشخصات آنها پیچیده می باشد مناسبند.

یکی از روش های انتقال سلول های (ATM) استفاده از سیستم های انتقال و مالتی پلکس همزمان SDH می باشد. در این روش سلول ها در ظرف مجازی VC-4 قرار گرفته و ارسال می گردند. ظرفیت یک VC-4 برابر با 2340 بایت است که مضرب صحیحی از 53 بایت که طول یک سلول (ATM) است، نمی باشد. این امر باعث می شود که بخشی از سلول آخر در یک ظرف مجازی و بخش دیگر در ظرف مجازی بعدی ارسال شود، که در حقیقت باعث لغزش سلول ها در ظرف های مجازی SDH در طول زمان می گردد و در نتیجه این لغزش سلول ها در ظرف های مجازی مکان ثابتی ندارند. نداشتن مکان ثابت در ظرف مجازی SDH مانع از اعمال پردازش های دلخواه و سوییچینگ بر روی سلول ها می گردد.در این مقاله روشی نوین جهت ثابت نمودن مکان سلول ها ارایه گردیده که به کمک آن می توان پهنای باند کلی SDH را به بخش های کوچکتر تقسیم نمود. به کمک تقسیم پهنای باند می توان چند مسیر برای انتقال چند منبع به چند مقصد ایجاد نمود. به عبارت دیگر امکان سوییچ نمودن سلول های (ATM) بر روی شبکه SDH فراهم می گردد. مزیت دیگر کاهش در تاخیرهای سیستم است که با روش نوین پیشنهادی انجام می گیرد. در ازای مزیت های بدست آمده تنها پهنای باند به میزان %0.34 تلف می گردد.

روش نگاشت سلول در فریم در سال 1996 توسط Cornell Infornnation Technology (CIT) به عنوان یک روش کارآمد برای اتصال شبکه های محلی اترنت به Asynchronious Transfer Mode ((ATM)) مطرح گردید. بر اساس این روش سرویس های اتصالگرای (ATM) می توانند توسط ایستگاههای شبکه محلی بی اتصال اجرا گردند. در این روش سلولهای (ATM) توسط فریمهای اترنت حمل می گردند. هر فریم ممکن است شامل یک یا چند سلول (ATM) باشد اما این فریم فقط می تواند در ارتباط با یک مدار مجازی (ATM) باشد. از آنجا که از زمان پیشنهاد این روش تاکنون پیاده سازی و بررسی دقیقی از عملکرد آن ارایه نشده است، در این مقاله ابتدا سعی شده است پیاده سازی دقیقی از اتصال یک شبکه محلی اترنت به شبکه (ATM) توسط روش یاد شده به عمل آید و سپس رفتار این شبکه به منظور انتقال داده، از جهات گوناگون مورد ارزیابی قرار گیرد و نقاط قوت و ضعف آن آشکار گردد. در انتها با ارایه روشی نوین، معماری جدید از نگاشت سلول در فریم ارایه شده است که بهبود قابل ملاحظه ای در پارامترهای کیفی اتصال فراهم می نماید، ضمن اینکه هزینه چندانی از نظر سخت افزار و نرم افزار به سیستم تحمیل نکرده و جنبه های مثبت این روش را چندان تحت تاثیر قرار نمی دهد.

در دنیای رقابتی امروز توانایی شناخت و پیش بینی تقاضای مشتریان یک مقوله مهم جهت موفقیت سازمانها به شمار می رود. و از انجا که دستگاههای خود پرداز یکی از مهم ترین کانالهای توزیع وجه نقد و یکی از اساسی ترین معیارهای ارزیابی سطح خدمات برای بانکها بشمار میروند در این مقاله ویژگیهای مربوط به دستگاه های خودپرداز با توجه به زمان های مراجعه و مکان قرار گیری دستگاه ها بررسی می گردد. این مقاله به دنبال یافتن مدلی پویا و کاربردی جهت سناریو سازی تقاضای دستگاههای خود پرداز می باشد. از این رو مورد کاوی بر روی 378 دستگاه خودپرداز در سراسر شهر تهران در بازه زمانی یک ماه که شامل 69418 رکورد می باشد انجام گرفت. این مدل در نهایت با خوشه بندی داده های آماری در بعد زمانی و مکانی موفق به یادگیری الگوی موجود در داده های کلان شده و بر همین مبنای درخت تصمیم ارائه شده قادر به پیش بینی تعداد مراجعه کننده به هر دستگاه می باشد که پس از ارایه سناریو های ایجاد شده در جهت ارتقای کیفیت خدمات دهی بانکی و ارتقای عملکرد شبکه خودپردازها ترکیب بهینه مکانی دستگاههای خودپرداز در بعد مکانی و زمانی ارایه میگردد.